O PRELEGENCIE
Informacje o prelegentce:
Pedagożka / Filolożka / Psychotraumatolożka/
Członkini Kolektywu Instytutu Dobrej Śmierci, Polskiego Towarzystwa Suicydologicznego oraz PSTTSR.
Pracuje w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Pomorskiego w Słupsku, w Zakładzie Edukacji i Studiów nad Dzieciństwem. Zajmuje się zagadnieniami z zakresu tanatopedagogiki, opieki paliatywnej, sytuacji trudnych oraz kształtowania się tożsamości jednostki. W swojej pracy interesuje się również językiem – zwraca szczególną uwagę na to, co i jak mówi się współcześnie o żałobie oraz do osoby przeżywającej stratę.
Jest absolwentką Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Ukończyła I i II stopień Studium Pomocy Psychologicznej i Interwencji Kryzysowej, Podstawowe i zaawansowane szkolenie TSR w Centrum Rozwiązań oraz studia podyplomowe: „Zintegrowana edukacja wczesnoszkolna i przedszkolna” i „Psychotraumatologia”. Swoją rozprawę doktorską poświęciła analizowaniu postaw nauczycieli edukacji wczesnej wobec śmierci.
Jest również certyfikowaną biblioterapeutką (ukończyła III-stopniowy kurs z zakresu biblioterapii, certyfikowany przez Polskie Towarzystwo Biblioterapeutyczne, pod opieką dr Wandy Matras-Mastalerz). W swojej pracy z dziećmi i młodzieżą oraz seniorami wykorzystuje literaturę a w szczególności baśnie i bajki terapeutyczne jako narzędzie wspierające w sytuacjach trudnych.
Alfabet żałoby – Marta A. Sałapata, to marka osobista, w ramach której towarzyszy osobom przeżywającym stratę, prowadzi konsultacje, grupy wsparcia oraz warsztaty i szkolenia.
Temat warsztatu:
Sztuka towarzyszenia uczniowi w doświadczeniu żałoby – o (nie)wspierającej mocy słów w sytuacji straty. Warsztat dla nauczycieli/pedagogów
Streszczenie:
Warsztat pt. „Sztuka towarzyszenia w doświadczeniu żałoby – o (nie)wspierającej mocy słów w sytuacji straty” powstał na gruncie moich doświadczeń osobistych oraz naukowo-badawczych (dot. rozprawy doktorskiej „Postawy nauczycieli edukacji wczesnej wobec śmierci”).
Wsparcie ucznia z doświadczeniem straty i żałoby realizowane jest na wielu poziomach, jednym z nich jest przestrzeń językowa. Słowa mają moc kształtowania rzeczywistości. Umieszczone we właściwym kontekście zawierają komunikaty otwierające, uwalniające, wspierające. Niewłasciwie użyte mogą przyjąć formę krzywdzącego frazesu, wywołującego poczucie winy, zamęt lub przekonanie, że „jest coś ze mną nie tak”. Podczas warsztatu poznamy specyfikę oraz mity i fakty na temat dziecięcej żałoby, potrzeby rozwojowe dziecka w doświadczeniu straty oraz opracujemy listę pomocnych i wspierających komunikatów. Sytuacja tak szczególna jak cierpienie dziecka po stracie nakłada na nauczyciela, pedagoga szczególną odpowiedzialność za słowa, których używa, gdyż mają one niezwykłą moc.